Antropomotoryka biocybernetyczna

Abstract

Spis treści: 1. Wprowadzenie – s. 7; 2. Podstawy ilościowej analizy procesów antropomotorycznych – s. 10; 2.1. Uwagi wstępne – s. 10; 2.2. Model kości – s. 11; 2.3. Model mięśnia – s. 15; 2.4. Model układu krążenia – s. 20; 2.5. Model prostej formy ruchu – s. 27; 2.6. Uwagi końcowe – s. 32; 3. Modele prostych form ruchu występujących w sporcie – s. 33; 3.1. Symulacja komputerowa pchnięcia kulą – s. 33; 3.2. Model wyskoku – s. 41; 3.3. Model skoku narciarskiego – s. 51; 4. Własności mechaniczne mięśnia – s. 56; 4.1. Modele mięśnia niepobudzonego – s. 59; 4.1.1. Model mięśnia wg Maxwella – s. 59; 4.1.2. Model mięśnia wg Kelvina-Voigta – s. 64; 4.1.3. Trójelementowy model mięśnia – s. 67; 4.2. Modele mięśnia pobudzonego – s. 71; 4.2.1. Zależność reakcji mięśnia od bodźca – s. 71; 4.2.2. Zależność siły rozwijanej przez mięsień od jego długości – s. 72; 4.2.3. Stymulacja mięśnia in situ obciążonego momentem bezwładności – s. 75; 4.2.4. Regulacja i sterowanie mięśniami – s. 83; 4.3.1. Sterowanie ruchami mięśni (wg Johna Maynard'a Smith'a) – s. 83; Symulacja komputerowa prezentowanych* modeli przy użyciu systemu MathCAD – s. 89; 5. Opis systemu MathCAD – s. 90; 5.1. Wymagania systemu – s. 90; 5.2. Podstawowe zasady funkcjonowania systemu – s. 90; 5.3. Instalacja – s. 91; 5.4. Przykłady działania systemu MathCAD (zapisane w pliku DEMO.mcd) – s. 92; 6. Symulacja komputerowa – s. 99; 6.1. Symulacja komputerowa prostych form ruchu – s. 99; 6.1.1. Symulacja komputerowa pchnięcia kulą – s. 99; 6.1.2. Model wyskoku – s. 109; 6.1.3. Prosty model skoku narciarskiego – s. 118; 6.2. Symulacja komputerowa modeli mięśnia niepobudzonego – s. 132; 6.2.1. Model mięśnia wg Maxwella – s. 132; 6.2.2. Model mięśnia wg Kelvina-Voigta – s. 136; 6.2.3. Trójelementowy model mięśnia – s. 139; 6.3. Symulacja komputerowa modeli mięśnia pobudzonego – s. 143; 6.3.1. Stymulacja mięśnia in situ obciążonego momentem bezwładności – s. 143; 6.3.2. Regulacja i sterowanie ruchami mięśni – s. 150; 6.3.3. Zależność siły rozwijanej przez mięsień od jego długości – s. 160; 7. Metodyka modelowania biocybernetycznego systemów antropomotorycznych – s. 163; 7.1. Ogólna charakterystyka biocybernetycznych modeli systemów antropomotorycznych – s. 163; 7.2. Ograniczenia napotykane podczas budowy biocybernetycznego modelu systemu antropomotorycznego – s. 164; 7.3. Kierunki wykorzystania modelu – s. 170; 7.4. Technika modelowania – s. 176; 8. Dodatek – s. 189; 8.1. Dodatek 1 (Opory ruchu w płynach). 8.2. Dodatek 2 (Model zmiany długości mięśnia i odległości podłużnej jego osi od osi obrotu w stawie podczas skurczu) – s. 191; Bibliografia – s. 194